Skocz do zawartości
  • PODCASTY.jpg

psycholog Natalia Popławska

Terapeuta
  • Zawartość

    4
  • Rejestracja

  • Ostatnio

Ostatnio na profilu byli

Blok z ostatnio odwiedzającymi jest wyłączony i nie jest wyświetlany innym użytkownikom.

psycholog Natalia Popławska's Achievements

Początkujący forumowicz

Początkujący forumowicz (1/14)

1

Reputacja

  1. Szanowna Pani, z zaburzeniami lękowymi z atakami paniki zazwyczaj tak bywa, że objawy narastają i/lub pojawiają się nowe. Istotną kwestią jest znalezienie czynników wywołujących, aby móc przerwać błędne koło, jednak ważniejszą kwestią jest nabycie umiejętności radzenia sobie z atakiem paniki. Jest kilka technik relaksacyjnych/oddechowych, które nie rozwiązują całego problemu, ale są użyteczne. Jednak z tego, co mogę przypuszczać z Pani relacji, problem jest znacznie nasilony. W tej sytuacji wydaje się najbardziej zasadne skorzystanie z psychoterapii. Psychoterapia poznawczo-behawioralna według wielu źródeł ma najlepsze efekty w przypadku zaburzeń lękowych. Poza tym nie ma znaczenia, czy taka terapia odbywa się online, czy w gabinecie. Jeśli chodzi o podróż samolotem, to nie ma niestety jednej recepty, która działałaby zawsze i na wszystkich. Samopomocową formą mogą być techniki relaksacji, o których wspominałam wcześniej, ale w przypadku bardzo nasilonych objawów mogą one nie wystarczyć. Odpowiadając na Pani pytania, czy może się coś stać podczas podróży samolotem, to napady paniki są swego rodzaju przeświadczeniem, że coś realnie może się stać np. zawał, udar, czy uduszenie się, jednak nie mają one uzasadnienia somatycznego (zakładając oczywiście, że ktoś fizycznie jest zdrowy i nie ma powodów do obaw z tej strony), jednak lęk np. przed uduszeniem się, może być na tyle silny, że będzie wzmagał objawy, a taka podróż będzie niemożliwa. Dodam jeszcze, że psychoterapia poznawczo-behawioralna zaburzeń lękowych z atakami paniki jest krótkoterminowa i stosunkowo szybko widoczne są pierwsze efekty. Podsyłam dwa artykuły, które wyjaśnią Pani mechanizm działania ataków paniki, jaki i form samopomocowych, z których może Pani skorzystać.
  2. Szacuje się, że nawet 30% pacjentów zgłaszających się do lekarzy pierwszego kontaktu cierpi na zaburzenia lękowe. Spora część wezwań pogotowia ratunkowego do chorych uskarżających się na zawał, czy udar, to wynik napadu paniki, a nie realne zagrożenie życia spowodowane dysfunkcją serca. Systematyczne zamartwianie się, lęk przed oceną, czy ataki paniki są najczęściej spotykanymi zaburzeniami lękowymi. Zaburzenia lękowe z napadami paniki Najogólniej ujmując zaburzenia lękowe z napadami paniki, to takie, w których spotyka się nagłe wystąpienie lęku, któremu towarzyszy kilka objawów somatycznych lub poznawczych. Objawami somatycznymi mogą być: zawroty głowy, drżenie rąk, wrażenie duszenia się, kołatanie serca itd. Objawami poznawczymi mogą być: strach przed rychłą śmiercią, utrata kontroli, czy zdrowia psychicznego. Po kilku takich napadach często pojawia się „strach przed strachem”, a osoby cierpiące na zaburzenia lękowe z napadami paniki stają się nadmierne wyczulone na wszelkie somatyczne doznania, np. lekki ból głowy mogą interpretować jak zbliżający się udar. Pojawia się wtedy błędna interpretacja doznań, które urastają do rangi katastrofy i wtedy pojawia się napad paniki. Jest kilka drobnych sposobów na radzenie sobie z atakami paniki, z których możesz skorzystać samodzielnie. Zapewne nie pomogą Ci się one uporać z przyczyną dolegliwości, ale mogą zmniejszyć Twój lęk. Fobia społeczna Fobia społeczna jest stosunkowo często rozpoznawanym zaburzeniem. Jego podstawą jest lęk przed negatywną oceną w kontakcie z innym człowiekiem, czy też w relacji społecznej. Istotą tego zaburzenia jest zarówno lęk przed oceną, jak i obawa, że dane zachowanie zostanie niezaakceptowane, a co najważniejsze – w konsekwencji będzie się to wiązało z utratą poczucia własnej wartości. Dlatego też osoby dotknięte fobią społeczną obawiają się wszelkich kontaktów międzyludzkich, ale z drugiej strony noszą w sobie pragnienie wywarcia na innych korzystnego wrażenia, co w konsekwencji doprowadza do małej wiary w siebie. Uogólnione zaburzenia lękowe Uogólnione zaburzenia lękowe są najczęściej rozpoznawanym ze spectrum zaburzeń lękowych. Jego dominującą cechą jest zamartwianie się. Osoby dotknięte tym zaburzeniem przez większość czasu odczuwają niepokój, podenerwowanie, drażliwość, napięcie, trudności z koncentracją i uczucie pustki. Wszelkie zaburzenia ze spectrum lękowych są najczęściej spotykanymi w gabinecie psychologa. Choć niektóre z nich wydają się być przerażające, a sytuacja absolutnie nie do zmienienia, nie jest to prawdą. Najlepiej udokumentowaną terapią w leczeniu lęków jest terapia poznawczo-behawioralna. Jej główną zaletą jest fakt, że nie trwa ona latami, a pierwsze efekty widoczne są stosunkowo szybko. Potrzebujesz dodatkowych wskazówek? Skorzystaj z darmowej porady na forum. Możesz też umówić się na płatną sesję z psychologiem online przez Skype.
  3. Ostatni artykuł o zaburzeniach lękowych z napadami paniki powinien przybliżyć Ci ten temat, a przede wszystkim pokazać pewien schemat, po którym poruszają się osoby z napadami paniki. Samo zrozumienie błędnego koła jest bardzo istotne, ale jeszcze ważniejsze jest nabycie umiejętności radzenia sobie z atakami. Napady paniki – techniki radzenia sobie Umiejętność radzenia sobie z napadami jest bardzo indywidualna, dlatego też ważne jest, aby poznać, a co ważniejsze spróbować na sobie kilka poniższych technik, aby znaleźć jedną/dwie, które najlepiej pomagają. Choć bardzo istotna jest zmiana sposobu myślenia, na którą głownie nastawiona jest terapia poznawczo-behawioralna, tak dodatkowo możesz spróbować kilku technik, które wspomogą proces terapeutyczny. Poniższe techniki pomogą Ci zarówno uchwycić schemat napadów paniki, jak i obniżyć lęk w początkowej fazie napadu. Regularne używanie i trenowanie tych technik pozwoli Ci na lepszą kontrolę potencjalnych ataków. Jednak nie trenuj ich jedynie w sytuacji zagrożenia, najlepiej będzie, jeśli te metody będziesz stosować w spokojnych sytuacjach, wtedy szybciej je opanujesz i łatwiej będzie Ci je stosować przy zbliżającym się napadzie paniki. Naucz się spokojnie oddychać Odczuwanie niepokoju zazwyczaj wiąże się z przyspieszonym oddechem, co może skutkować hiperwentylacją, a ta np. zawrotami głowy, co bezpośrednio podtrzyma objawy albo je wzmocni. Jeśli przerwiesz błędne koło już na początku – wyłapując przyspieszony oddech możesz uwolnić się od potencjalnego napadu. Wbrew pozorom w sytuacji napięcia nie potrzebujesz większej ilości tlenu dostarczonego w szybkim tempie, a mniej w spokojnym tempie. Spróbuj powoli wdychać powietrze przez nos licząc 1, 2, 3, 4, następnie wydychaj powoli powietrze przez usta licząc przy tym – 1, 2, 3, 4, 5, 6. Postaraj się, aby powietrze nie trafiało tylko do Twojej klatki piersiowej. W spokojnym oddychaniu podczas wdechu powinien unosić się również Twój brzuch. Powtarzaj ten sposób oddychania kilkukrotnie, aż poczujesz, że napięcie Cię opuszcza. Spróbuj odwrócić swoją uwagę Osoby z zaburzeniem lękowym z napadami paniki bardzo często nadmiernie wsłuchują się w swój organizm, a każda zmiana rytmu serca czy odczuwanie lekkiego bólu wiąże się ze zwiększonym lękiem. Dlatego też ważne jest, aby odwracać uwagę od wsłuchiwania się w organizm. Jeśli zauważysz, że zbyt mocno koncentrujesz się na sygnałach płynących z Twojego ciała, postaraj się odwrócić od tego swoją uwagę. Możesz zacząć liczyć wszystkie niebieskie rzeczy, które znajdują się dookoła Ciebie, możesz zacząć grać w grę, która bardzo Cię wciągnie, pomyśl o czymś przyjemnym. Możesz robić lub myśleć praktycznie o wszystkim, co zaangażuje Cię na tyle mocno, że przestaniesz wsłuchiwać się we własne ciało. Zrelaksuj się W kontekście zaburzeń lękowych, relaksacja nie jest jedynie rozciągnięciem się na kanapie i pozwoleniem na bezwiedne poruszanie się myśli. Napad paniki bardzo często rozpoczyna się od napięcia mięśniowego, odpowiednie zastosowanie relaksacji pozwoli Ci na redukcję napięcia, a co za tym idzie na przerwanie błędnego koła. Ta technika działa najlepiej, jeśli szybko wyłapiesz zbliżający się napad, dlatego też tak ważne jest, abyś nauczył się relaksować wcześniej, a nie w trakcie rozwiniętego napadu. W Internecie znajdziesz wiele dostępnych nagrań czy opisów relaksacji. Najczęściej polegają one na odpowiednim napinaniu mięśni. Poszukaj nagrania i podążaj za słowami, które z niego płyną. Na początku systematycznie korzystaj z takich nagrań, kiedy się nauczysz relaksować samodzielnie, możesz z nich zrezygnować, sam będziesz wiedzieć co masz zrobić, aby przerwać błędne koło. Pamiętaj jednak, że są to techniki pomocowe. Jeśli obserwujesz u siebie w pełni rozwinięte zaburzenia lękowe z napadami paniki to same te metody nie będą wystarczające. Oczywiście pomogą Ci one, jednak tylko krótkoterminowo. Najważniejsza w pozbyciu się napadów paniki jest zmiana schematu myślenia, a to może się wydarzyć jedynie podczas terapii poznawczo-behawioralnej.
  4. Napady paniki, choć wydają się być przerażające, nie są raczej poważnym zaburzeniem psychicznym, a już na pewno nie są objawami, których nie można się pozbyć. Szacuje się, że co dziesiąta osoba przynajmniej raz doświadczyła w swoim życiu ataków paniki. Istotne jest, aby uświadomić sobie, że te lęki nie mają potwierdzenia w przyszłości, a obawy (np. zaraz będę mieć zawał) są obarczone niskim ryzykiem spełnienia się. Czym jest lęk? W kontekście napadów paniki trudno wyobrazić sobie, że lęk jest wartościową reakcją, jednak z punktu biologicznego jest to reakcja, która pozwala ludzkości przetrwać. Kiedy pojawia się lęk, organizm przygotowuje się do walki lub ucieczki, dzięki temu jesteśmy w stanie uciec od potencjalnego zagrożenia lub z nim walczyć. Jednak takie przygotowanie ma też swoje skutki uboczne np. napięcie mięśni może spowodować drżenie lub ból albo szybsze oddychanie (w reakcji walcz/uciekaj mięśnie potrzebują więcej tlenu) może prowadzić do zawrotów głowy. Lęk umiejscowiony w odpowiednim miejscu i czasie (w faktycznym zagrożeniu) jest bardzo wartościową reakcją, problem pojawia się w chwili, kiedy występuje on bez wyraźnego zagrożenia. W obecnych czasach dominuje lęk przed psychologicznymi zagrożeniami – niesprostanie wyzwaniom, pokazanie się w złym świetle. Choć takie sytuacje nie wymagają zaangażowania organizmu do walki/ucieczki, reaguje on dokładnie tak samo, jak w przypadku realnych zagrożeń fizycznych. Objawy napadów paniki Napady paniki zdarzają się zazwyczaj niespodziewanie, towarzyszy im silny lęk i niepokój. Choć trwają one stosunkowo krótko, tak osoby zmagające się z tym problemem mają wrażenie, że ten lęk trwa godzinami. Dodatkowo towarzyszy temu strach przed umieraniem czy popadnięciem w obłęd. Osoby dotknięte atakami paniki najczęściej relacjonują takie reakcje fizyczne jak: kołatanie serca, zawroty głowy, pocenie się, poczucie dławienia się, drżenie rąk lub dygotanie oraz duszności. W trakcie napadu paniki najczęściej pojawiają się myśli takie jak: zaraz zemdleję, mam zawał, udławię się lub uduszę się. Są to zazwyczaj spotykane objawy, jednak istnieje wiele innych symptomów, które mogą wskazywać na wystąpienie zaburzenia lękowego z napadami paniki. Kiedy pojawiają się napady paniki? Napady paniki mogą pojawiać się zarówno spontanicznie, jak i sytuacyjnie. Spontaniczne napady pojawiają się „znikąd”, często trudno znaleźć jest ich przyczynę. Natomiast napady sytuacyjne powtarzają się wielokrotnie w tej samej sytuacji. Istotną kwestią jest, aby rozpoznać, czy napady stanowią trudność psychiczną, czy organiczną. Podobne objawy do napadów paniki można zauważyć przy zatruciu kofeiną, amfetaminą, czy przy nadczynności tarczycy. Co wywołuje napady paniki? Ważną kwestią dla osób cierpiących na zaburzenia lękowe jest znalezienie czynnika wyzwalającego atak. Najczęściej niestety jest on bardzo nieoczywisty i trudny do zlokalizowania, jednak poprzez szczegółową analizę można go wychwycić. Najczęściej mogą to być drobne, praktycznie niezauważalne myśli albo nadmierne wsłuchiwanie się we własne ciało. Jednak ważniejsze od znalezienia przyczyny jest nabycie umiejętności radzenia sobie z napadem. Czynniki podtrzymujące lęk Istotną kwestią jest to, aby uświadomić sobie, że reakcja naszego organizmu wynika z naszego spostrzeżenia sytuacji np. idąc ciemną ulicą na wszelki hałas możesz zareagować lękowo – „ktoś tam jest i zrobi mi krzywdę” ale w rzeczywistości będzie to np. przebiegający kot. Pomimo braku realnego zagrożenia, pojawi się myśl o ataku z czyjejś strony. Jest to błędna interpretacja zdarzenia, które może wywołać atak paniki. Osoby dotknięte zaburzeniem lękowym z atakami paniki wszelkie występujące objawy interpretują w katastroficznej formie – zawroty głowy – „zaraz stracę przytomność”, to zwiększa lęk, który z kolei nasila objawy, a one zwiększają lęk itd. Takie poruszanie się po błędnym kole może doprowadzić do napadu. Niektóre z pojawiających się myśli lub zachowań podtrzymują występowanie objawów, ma to na celu urealnienie potencjalnego zagrożenia i przygotowanie na nadchodzące niebezpieczeństwo. Zachowania zabezpieczające - są to złudne zachowania, które mają na celu ochronę przed katastrofą, np. osoba, u której pojawił się płytki oddech interpretuje to jako objaw duszenia się, zaczyna wtedy głęboko oddychać, aby nie doprowadzić do uduszenia. Jest to zachowanie zabezpieczające, które jednak nie uchroni przed hipotetycznym uduszeniem, a może doprowadzić do hiperwentylacji – zawrotów głowy, a nawet omdlenia. Takie zachowania podtrzymują lęk na dwa sposoby – przede wszystkim osoba, która stosuje zachowania zabezpieczające może im przypisać sukces, np. „robiło mi się słabo, napiłem się wody, nic się nie stało. Zawsze, kiedy robi mi się słabo, muszę się napić wody”. Po drugie, niektóre z zachowań mogą zwiększyć odczuwanie objawów, np. szybkie oddychanie, może doprowadzić do hiperwentylacji, czego konsekwencją może być omdlenie. Lęk antycypacyjny – są to obawy, że w miejscu czy sytuacji, w której kiedyś pojawił się atak paniki, pojawi się on znowu. Skutkuje on unikaniem tych sytuacji czy miejsc, a nawet ogromnym lękiem przed samą myślą, że można się tam znaleźć. Nadmierna czujność – inaczej nazywane skanowaniem – jest to nadmierna czujność na wszelkie potencjalne zagrożenia, szczególnie te płynące z organizmu np. wypicie większej ilości kawy może powodować nieregularne bicie serca, osoba cierpiąca na zaburzenia lękowe z napadami paniki może to zinterpretować jako zawał. Poza tym nasz organizm różnie zachowuje się w ciągu dnia i rzadko się zdarza, żeby wszystko było w idealnym porządku, dlatego też chwilowa trudność w złapaniu powietrza czy ból głowy nie muszą oznaczać od razu duszenia się czy udaru – a tak będą to spostrzegały osoby obarczone zaburzeniem lękowym. Najważniejsze w przypadku zaburzeń lękowych z napadami paniki jest nieuciekanie od ataków, każda ucieczka wzmacnia myśl o zbliżającej się katastrofie, ponadto nie ma wtedy możliwości zauważenia, że ten straszny z pozoru atak nie niesie za sobą poważnych konsekwencji. Życie w ciągłym lęku, przeplatane napadami paniki może być potwornie męczące, na szczęście terapia poznawczo-behawioralna odnotowuje najwyższą skuteczność w zapanowaniu nad napadami paniki. W dodatku sama terapia najczęściej obejmuje zaledwie kilka spotkań, dzięki którym w zupełności można przywrócić swoje życie do jego dawnego wyglądu. psycholog Rafał Olszak
×
×
  • Utwórz nowe...

Ważne informacje

Używając strony akceptuje się Warunki korzystania z serwisu, zwłaszcza wykorzystanie plików cookies.