Adrian

Witam, mam 23 lata i odkąd pamiętam moja matka nadużywała alkoholu, była wybuchowa, niezwykle impulsywna, miała huśtawki emocjonalne, wiązała się z agresywnymi mężczyznami i wiele innych.. Nasz dom był pełen przemocy i awantur. Życie z nią było koszmarem. Nie szanowała siebie i innych. Często groziła, że się zabije, że czuje się samotna. Kłóciła się z przypadkowymi ludźmi na ulicy i w sklepach. Zawsze obwiniała wszystkich wokół siebie a najbardziej swoją matkę, z którą od zawsze miała kiepski kontakt. Ze znajomymi, którzy starali się jej pomóc zrywała kontakt i tak została jej tylko mała grupka znajomych z marginesu społecznego. Mama miała zawsze dużą kontrolę nade mną i zabraniała mówić o tym co się dzieje w domu. Okłamywała siebie, mnie, rodzinę i przyjaciół, ale mimo tego miałem z nią dobre relacje. Najgorszy kontakt z mamą był w momencie kiedy wchodziła w kolejny chory związek, wówczas nie liczyło się dla niej nic tylko ten facet z marginesu, który pił, bił i był bezrobotny. W tych chorych związkach potrafiła zrywać z nimi po kilka razy w tygodniu. Gdy partner odchodził na dobre mama przepraszała rodzinę i mnie, obwiniała się i płakała, często zaprzeczała niektórym wydarzeniom. Rodzina i ja zawsze wybaczaliśmy a po jakimś czasie było znów to samo. Gdy miałem 18 lat wszystko się nagle uspokoiło. Uwierzyliśmy, że jej po prostu przeszło. Niestety pół roku temu mama zaczęła znów pić, znalazła się w kolejnym patologicznym związku, zaniedbała pracę i znalazła się na dnie. W momencie gdy daliśmy jej znać, że przekroczyła wszelkie granice odwróciła się od nas. Na dzień dzisiejszy mieszkam za granicą a rodzina w tym samym mieście co ona. Jak możemy jej pomóc skoro ona udaje, że problemu nie ma i nie chce iść na terapię? Powtarza, że nie ma problemu i jest dorosła.