Dzień dobry. Jestem studentką, mam 21 lat. Moim problemem, który towarzyszy mi od zawsze jest brak pewności siebie i zaniżona samoocena.
Od kiedy pamiętam borykam się z różnorodnymi kompleksami (wydatny nos, skłonności do tycia, rzadkie włosy itp.) Przez niskie poczucie własnej wartości czuję się gorsza od innych, a w konsekwencji izoluję się od świata, unikam spotkań ze znajomymi. Mam wrażenie, że każdy, kto na mnie patrzy, zauważa moje wady, źle o mnie myśli, dlatego zamykam się w sobie i wolę żyć w swoim bezpiecznym azylu gdzie nikt mnie nie widzi. Ostatnio zauważyłam, że uczucie 'beznadziejności' nasila się u mnie znacznie po spotkaniach z koleżanką, z którą znam się od dzieciństwa i zawsze miałyśmy dobry kontakt. Zazwyczaj wyciągała mnie z domu i wprawiała w lepszy humor. Teraz, mam wrażenie, że jest zupełnie odwrotnie. Gdy się spotykamy, ona wychwala się swoimi osiągnięciami, sukcesami. Opowiada o planowanych podróżach z chłopakiem, o tym jakie budzi zainteresowanie wśród płci przeciwnej (podoba się wielu chłopakom). Chwali się nowymi ubraniami. Jest szczupła i piękna. Nigdy nie słyszałam, aby miała jakiś problem. Zawsze była pewna siebie, ale teraz jest pewna siebie w sposób, który mnie irytuje. Wiem, że powinnam cieszyć się jej szczęściem, lecz zazdrość przejmuje górę. Po takim spotkaniu wracam do domu i płaczę w poduszkę. Zastanawiam się, dlaczego ona ma takie piękne życie, a ja ciągle muszę się zadręczać, nie mogę spojrzeć w lustro, bo nie podobam się sobie.. sobie i innym. Chciałabym to zmienić, lecz nie umiem. Co zrobić aby wyjść do ludzi? Czuć się piękną, chcianą? Co zrobić aby wychwalanie się koleżanki nie robiło na mnie wrażenia? Wiem, że taka zazdrość jest po prostu głupia, ale nie umiem nic z tym zrobić. Czuję się z tym bardzo źle.. Proszę o radę.
Z góry dziękuję.
